
شنگ:
مشخصات ظاهری:
شنگ گیاه چندساله با ریشه عمیق است که مولد شاخههای پاجوش و بی کرک میباشد.
گیاه شنگ، پر ساقه و سبز کمرنگ است و ساقهها به ارتفاع ۳۰تا۵۰ سانتیمتر، نازک و در طول خود برگدار هستند.
برگ های گیاه شبیه برگ گندمیان، کم و بیش رگبرگی به عرض ۲۵ تا ۵۰ میلی متر است.
برگ های پایینی پژمرده شونده، بدون دمبرگ با رگبرگ میانی کم رنگ و نسبتاً پهن هستند.
شنگ، در سطح جهانی در ترکمنستان، افغانستان، قفقاز و ایران می روید.
در زنجان، مازندران، آذربایجان شرقی و غربی، کردستان، اصفهان، تهران، یزد، خراسان، سمنان و کرمان میروید.
شنگ در ایران ۲۵ گونه دارد که در نواحی معتدله پراکندهاند. همگی شیرابه دار است که اغلب شیرین و لذیذ می باشد.
خواص و مصارف شنگ:
مردم ایران در نواحی البرز و زاگرس اوایل بهار در اراضی کشاورزی و دامنه های کوهستانی،
از برگ گیاهشنگ بهعنوان سبزیصحرایی استفاده میکنند و آن را بصورت خام و یا در سبزیپلو مصرف میکنند.
میتوان شنگ را به شکل سالاد نیز استفاده کرد.
ریشه:
ریشه این گیاه اشتهاآور، خلط آور، نرم کننده سینه و بهبود بخش جراحات است.
مصرف جوشانده ریشه آن در آب و خوردن آن صبح ناشتا یا بین غذاها،
در مورد مبتلایان به نقرس، رماتیسم و امراض جلدی توصیه می شود.
جوشانده آن محلولی مناسب برای شستشوی زخمهای چرکی، خراش و جوشهای زیر پوست میباشد.
ریشه گیاه شـنگ دارای لعاب بوده و کمی تلخ است،
خاصیت خلط آور و نرم کننده سینه از دیگر خواص شنگ و مصارف دارویی ریشه این گیاه است.
دیابت:
شنگ دارای مقادیر خوبی انسولین است که برای مبتلایان به دیابت مصرف آن توصیه می شود.
کبد، کلیه و دستگاه گوارش:
شنگ کبد، کلیه ها و روده را به کار می اندازد.
برای احتقان کلیه و روده بسیار مناسب است و به علاوه سموم بدن را دفع می کند.
گیاه شنگ دارای اثرات شاخص در درمان کولیت و بیماری التهابی روده است،
و از برخی داروهای شیمیایی مورد استفاده در درمان کولیت، موثرتر است.
در ادامه ببینید: سیر و این همه خاصیت درمانی؟
مصرف شنگ برای افراد مبتلا به کم خونی، سوء تغذیه اثر بخش است.
خوردن خیسانده ریشه شنگ در آب انگور برای جلوگیری از خونریزی رحم تجویز می شود.
سایر استفاده ها:
استفاده از این گیاه در درمان زخمهای گوارشی و ریه موثر است
و عصاره آن به دلیل قابض بودن جهت درمان انواع خونریزی از جمله
خونریزیهای رحمی، دستگاه تنفسی و درمان برخی از انواع اسهال مفید است.
از گیاه شنگ، به صورت خام در سبزی خوردن استفاده می شود
و هم چنین از بعضی انواع شنگ در سالاد استفاده شده،
ایرانیان آن را مانند کاهو و کاسنی با سرکه و یا بدون سرکه می خوردند.
برای استفاده درمانی و کاربرد دارویی نیز هم به صورت مصرف خوراکی و هم به صورت ضماد از آن استفاده می شود.